Rize'de 1975 yılında öğretmenlik yaptıktan 2 sene sonra memleketi Trabzon'un Çaykara ilçesine bağlı Karaçam köyündeki okula müdür olarak atanan İsmail Kumbuzoğlu, bir yandan da fotoğrafçılık kursuna katılarak eğitim aldı.
Edindiği fotoğraf makinesiyle 1985'te arkadaşlarının ve esnafın fotoğraflarını çekmeye başlayan Kumbuzoğlu, daha sonra açtığı küçük işletmede bir yandan ek gelir elde etti, bir yandan da mesleğin inceliklerini öğrendi.
Müşterilerinin vesikalık fotoğraflarını biriktirip iş yerinin duvarına asmaya başlayan Kumbuzoğlu, bu merakını 1988'de geldiği Karapürçek'te açtığı dükkanda da sürdürdü. Kumbuzoğlu'nun çektiği vesikalık fotoğraflar arasında zaman içinde hayatını kaybeden müşterileri de yer alıyor.
İsmail Kumbuzoğlu, “1988 yılında Sakarya’nın Karapürçek ilçesinde bir dükkan açtım. O gün bugün 40 yıla yakın buranın fotoğrafçılığını yapıyorum. Sonra aklıma nereden düştü bilmiyorum. Her çektiğim fotoğraftan müşterilerden birer tane rica ediyordum. İstek üzere kendileri de bunu memnuniyetle kabul ediyorlardı. Birer tane fotoğrafı bir kenara koydum. Sonra şu gördüğünüz albümü düzenlemeye karar verdim. Fakat bu albümü düzenlerken de bu kadar ilgi göreceğimi ve ileride bu kadar güzel şeylerle karşılaşacağımı hiç tahmin etmemiştim. Biraz meraktan başladı. Şu gördüğünüz albüm 40 senede ortaya çıktıktan sonra ölen insanların yakınları sayesinde bu albümün ne kadar değerli olduğunu anladım.
Nasıl oldu bu iş? Fotoğraf çektirmeye geliyorlar. Fotoğraflara bakıyorlar. İşte ay benim babam, işte annem, işte dayım, işte kardeşim. Herkeste cep telefonu var. Cep telefonuyla o fotoğrafları çekiyorlar. Hatta bazı çocuklar geliyor. Amca fotoğrafları bakabilir miyiz? İzleyebilir miyiz? Tabii buyurun diyorum. Onlar da bakıyor Bu manzarayı izlerken bana çok haz veriyor. Bu albümün çok büyük bir değeri var. 40 yıllık mazisi var. Binlerce resim var. Bunları albüm haline getirirken belli bir düzen, belli bir sıra yok. Yani ölenler bir tarafa, sağ olanlar bir tarafa bir şey yok. Günü birlik bunları yapıyordum. Sonradan işte şurada gördüğünüz fotoğraflar içerisinde ölen insanların yan yana geldiğini göremezsiniz. Çünkü tesadüfen tamamen hepsi. Bu fotoğrafların bana verdiği diğer haz da şudur. Dedesini hiç tanımayan çocuklar geliyor. Onun fotoğrafını alıyorlar. Hiç fotoğrafı yok. Burada çekip gidiyor. Bu konuda çok güzel ilişkilerimiz var müşterilerimizle. Çok büyük haz duyuyorum. Hala devam. Şurada birikmiş resimlerim var. O resimleri de bakalım nerede yapacağız? Her taraf dolu. Görüyorsunuz yapıştıracak yer kalmadı. Güzel bir duygu” şeklinde konuştu./ Mehmet KARAKAŞ
