Bu dünyada tek gerçek ölümdür…
Her canlı ölümü mutlaka tadacaktır…
Babamı geçen hafta başı kalp yetmezliği sonucu kaybettik…
Ölümün soğuk yüzünü bu sefer kendi evimizde yaşadık…
Ateş düştüğü yeri yakar derler…
Gerçekten öyle…
Canımdan bir can gitti…
Rahmetli babamın kalp rahatsızlığı vardı…
Bu kalp rahatsızlığı son yıllarda artarak devam etti…
Lakin babamla en güzel günlerimiz de bu hastalığı zamanında geçti…
Kalabalık bir aileyiz…
Babam içindeki bize karşı yaşattığı sevgisini hastalığı döneminde sonuna kadar açtı…
Ve bizi baba sevgisine doyurdu…
Babalar çocuklarının vazgeçilmez kahramanıdır…
Ey babam…
Kendimi en zayıf, en çaresiz, en umutsuz hissettiğim anlarda aradığım gücü ellerinde ve sözlerinde buluyordum...
Varlığına bu kadar ihtiyaç duymamın sebebi de buydu zaten...
Oysa sen de insandın ve senin de zayıf olduğun anlar vardı.
Bunları hiçbir zaman göstermedin...
Bu yüzden rahattım…
Sen yaşarken…
Benim sığınacak limanım vardı her zaman...
Şimdi yok…
O yüzden çok zor geliyor bana her şey...
Teşekkürler babam…
Beni sevdiğin, için…
Teşekkürler babam…
Beni koruduğun, için…
Teşekkürler babam…
Beni sarıp sarmaladığın, için…
Teşekkürler babam…
Beni kimseye muhtaç etmeden büyüttüğün için...
Teşekkürler babam…
Biz senden razıydık babam…
Rabbim senden de razı olsun…
Mekanın cennet olsun…
Rabbim sana gani gani rahmeti ile muamele etsin…
Ahirette mutlaka buluşacağız, babam…
Sağlıcakla kalın…
