İtalya'da çok arkadaşım var, aralarında tıp çalışanları da var. Birinden bana gelen bir yazıyı sordum, doğruladı. Birkaç gün önce de benzerini okumuştum. Onu da ABD'deki bir doktor arkadaşım post etmişti. Tespitler benzer.
İtalya'daki aktif vaka sayısı 20 bin civarında, 1500 vaka ölümle sonuçlandı...
Büyük bir trajedi yaşanıyor. Yaşlı hastalar ölmeden önce ağlayarak bize yalvarıyorlar. En yakınlarıyla vedalaşmak istiyorlar. Tek başına ölmek istemiyorlar. Yakınlarıyla kamera aracılığıyla vedalaşıyorlar. Ölmeden önce bilinçlerini kaybetmiyorlar. Komaya girmiyorlar. Can çekişiyor, boğuluyorlar. Her şeyin farkındalar. Genelde karı koca aynı gün ölüyorlar. Çocukları torunları uzaktalar.
Bu hastalık gripten çok çok daha ağır geçiyor. İnanın çok çok daha farklı. Lütfen ona grip demeyin. Alakası yok. Hastalar 7 gün, 10 gün evde kalıyor, kimseye bulaştırmak istemiyorlar. Ateşleri çok yüksek.. Ağırlaşınca geliyorlar çünkü artık dayanamıyorlar boğulma hissine. Nefes alamıyorlar. Oksijene ihtiyaçları var.
Bu virüs için ilaçlar çok az. Biz sadece yardım etmeye çalışıyoruz ama her şey hastaya bağlı. Erken ya da geç, hastaneye gelmeleri hiçbir şey değiştirmiyor. Aynı son, yaşlılar dayanamıyor. Hemşirelerin gözlerinden yaşlar akıyor. Herkesi kurtaramıyoruz, farkındayız. Hayati fonksiyonları düşük olanların sonu belli. Makineler yalan söylemiyor.
Çok acil yeni yataklara ihtiyacımız var.
Ağırlaşanlar çok fazla. Hastanelere akın akın geliyorlar. En ağır hastaların isimleri kırmızıyla yazılı ki artık başka bir renk yok..
Herkese ayni prosedür uygulanıyor. Hastalık aynı: yaygın Pnömoni, çift taraflı.
Lütfen söyleyin, hangi grip bu trajediye sebep olur? Grip bu kadar bulaşıcı değildir ve çok nadir pnömoniye dönüşür. Bu virüs ise farklı. İnanılmaz bulaşıcı ve inanılmaz ağır seyrediyor belirli bir grup için. Genç insanlarda basit bir grip gibi geçen hastalık yaşlılarda değişiyor.
Bizim ülkemizde yaşlı insanlarımız çok ve 65 yaş üstü neredeyse herkesin kronik hastalığı bulunur. Diyabet, yüksek tansiyon. Ne yazık ki ağır hasta olan gençler de var. Onları görürseniz genç olduğunuza sevinme sebebiniz kalmaz.
Hastanede artık cerrah, ortopedi uzmanı, kadın doğum, göz ya da cildiyeci yok. Hepsi korona virüs savaşçısı. Bütün bölümler bu hastalıkla savaşıyor. Hastalar saat başı çoğalıyor. Test sonuçları arka arkaya geliyor. Pozitif, pozitif, pozitif...
Bütün hastaların evrakları üzerinde aynı şikayetler yazılı: Yüksek ateş, nefes darlığı, öksürük, boğulma hissi. Çoğu yoğun bakımda. Bazıları zor nefes alıyor oksijen maskeleri altında. Bazıları artık almıyor. Yoğun bakım üniteleri doldu. Yenileri açıldı.
Oksijen makineleri altından değerli. Artık hastanede ameliyatlar yapılmıyor. Ameliyathaneler de yoğun bakıma dönüştürüldü.
İnanamıyorum. Her şey o kadar çabuk gelişti ki. Hepimiz çok yorgunuz. Kimse durmak istemiyor. Herkes gece yarılarına kadar hastanede. Doktorlar hemşire gibi çalışıyor. Ben bir doktor olarak 2 haftadan beri evime gidemiyorum. Ailem için korkuyorum. Bulaşırsa onlardan da yaşlı akrabalarımıza bulaşır. Kamera ile çocuğumla görüşüyorum. Ara sıra fotoğrafına bakıyorum. Ağlıyorum. Bizim suçumuz yok, sizin de yok. Bize bu hastalığın bu kadar tehlikeli olduğunu söylemeyenler suçlu. Bizden sakladılar. Basit bir grip gibi lanse ettiler. Oysa durum farklıydı. Önlem alınmadı. Geç kalındı.
Lütfen evlerinizden çıkmayın. Bizi dinleyin.
Sadece acil durumda çıkın. Kesinlikle markete alışverişe gitmeyin. Bu en kötüsüdür. Herkes ilk önce oraya gider. Hasta birisiyle orada görüşmeniz büyük olasılık. Kapanmaya az kala gidin. Az insan varken alışveriş yapın.
Basit maskeler kullanın. FFP2 FFP3'leri bize bırakın. Artık maske bulmak çok zorlaştı. Bizim de sağlığımız risk altında.
Bazı doktorlarımız artık virüs taşıyıcısı oldular. Onlar da ne yazık ki en yakınlarına bulaştırdı. Birçoğunun akrabası hayatla ölüm arasında. Kaybedilmek üzere.
Lütfen kendinizi koruyun, önlem alın.
Yaşlılarınıza söyleyin dışarı çıkmasınlar.
Hastalarınıza da yasaklayın. Yiyeceklerini siz alın..
Bizim evde kalma seçeneğimiz yok. Bu bizim işimiz. Son günlerde hiç alışık olmadığımız işler yapıyoruz. Ama yapmak zorundayız. Bizim görevimiz insanları kurtarmak. Bunu bazen başaramasak da ağır hastalara yardım edemesek de son dakikalarına kadar yanlarındayız. Biz doktorlar sürekli risk altındayız. Eskiden de öyleydik. Hasta AIDS'li ya da hepatitli olup olmadığını bilmeden kan testlerini yapıyorduk. Bazen iğne bizim elimize de batıyordu. Korkuyorduk. Acaba bulaştı mı diye kendimize de testler yapıyorduk. Sonra da mide bulantılarına sebep olacak ilaçlar almak zorundayız. Ve ne yazık ki her üzüntümüzü de evimize taşıyoruz. Tamamen insanca davranıyoruz. Eğer ağır hastayı tedavi edemesek bile acılarını en aza indirmeye çalışıyoruz. Şimdi bize KAHRAMAN diyorlar. Oysa daha dün bizi suçluyorlardı. Yarın her şey geçtikten sonra bizim yaptıklarımız da unutulacak. Her şeyin unutulduğu gibi.
Şimdi düşünelim hep birlikte. Biz doktorlar hastanede bulunan insanların yaşamlarına dokunabiliyoruz. Onları yaşatmaya çalışıyoruz. Lütfen epidemiden uzak olsanız da dikkat edin. Kalabalık yerlerden uzak durun. Sinemaya, müzeye, spora gitmeyin. Lütfen yaşlı insanlara acıyın. Onların hayatı sizin elinizde. Siz ise bizden çok daha fazla insanın hayatına dokunabilir, onları koruyabilirsiniz...
Bunları paylaşın...Tüm İtalya okusun..
Henüz çok geç olmadan... (Dr. DanieleMachiniItalya Bergamo Humanitas Gavatseni Hastanesi)
Sağlıcakla kalın…
